தோழி கூற்று
(தலைவன் கேட்கும் அருகிலேயே நின்றானாக, “தலைவியின் துயரத்தை உணர்ந்து இரங்காதாரை யுடையதாயிற்று இவ்வூர்” என்று கூறும் வாயிலாகத் தலைவியை இற்செறிக்கக் கருதி யிருப்பதைத் தோழி அவனுக்குப் புலப்படுத்தியது.)
குறிஞ்சித் திணை- பாடலாசிரியர் வடம வண்ணக்கன் பேரிசாத்தன்.
இனி பாடல்-
தழையணி யல்கு றாங்கல் செல்லா
நுழைசிறு நுசுப்பிற் கெவ்வ மாக
அம்மெல் லாக நிறைய வீங்கிக்
கொம்மை வரிமுலை செப்புட னெதிரின
யாங்கா குவள்கொல் பூங்குழை யென்னும்
அவல நெஞ்சமொ டுசாவாக்
கவலை மாக்கட்டிப் பேதை யூரே.
-வடம வண்ணக்கன் பேரிசாத்தன்.
உரை-.
இந்தப் பேதைமையையுடைய ஊர், தழையை அணிந்த பெண்மையை, பொறுத்தலாற்றாத, நுணுகிய சிறிய இடைக்கு, துன்பம் உண்டாகும்படி, அழகிய மெல்லிய மார்பகம் நிறையப் பருத்து, பெருமையையும் தேமலையும் உடைய நகில்கள், செப்போடு மாறுபட்டன; பூத் தொழிலையுடைய குண்டலத்தை யணிந்த தலைவி, என்ன துன்பத்தையுடையள் ஆவளோ, என்று எண்ணும் கவலையையுடைய நெஞ்சத்தோடு, ஏனென்று கேளாத, கவலையையுடைய மாக்களை உடையது.
(கருத்து) என்தாய் முதலியோர் என் நிலையை உணர்ந்திலர்.
No comments:
Post a Comment