"காத்தாடி" நாடகத்தின் வசனங்கள்
1) அம்மா..நம்ம வாழ்க்கை..சாப்பிடறப்போ நாம கீழ சிந்தறோமே அந்த சோத்துப் பருக்கைப் போலத்தான்.கொஞ்சம் யோசனைப் பண்ணிப் பாரு..
களத்து மேட்டுல.. அரவை ஆலையில, கடையிலே..அரிசி களையும்போது...சாதம் வடிக்கும் போது..அப்படின்னு எத்தனை இடங்கள்...எல்லா இடத்தில இருந்தும் தப்பி வந்து...அதனோட பிறவிப் பயனுக்காக..சாதமாக மாறி நம்ம தட்டுல,,நம்ம கைக்கு வந்து..தவறி கீழே விழுந்துடுது.எவ்வளவு பாவம்மா அது.
நம்மோட பிறப்பும் ..அந்த அரிசியைப் போலத்தான்.நாமும் நம்ம வாழ்க்கையில..எவ்வளவு இடங்களில் இருந்து தப்பித் தப்பி..வாழ்க்கையைக் கடந்து வந்து இருக்கோம்.
ஒருபோதும் அற்புதமான இந்த வாழ்க்கையை வீணாக்கக் கூடாது அம்மா
கடைசி நிமிஷத்தில..தவறிப் போய் தன்னோட பிறவிப் பயனை அடையாத அந்த சோத்துப் பருக்கையைப் போல..வாழ்க்கையில தவறிப் போறவங்க எத்தனைப் பேர்..கொஞ்சம் யோசனைப் பண்ணிப் பார்
2) மனம் அமைதியா இருக்கணும்னா மறக்க முடியாததை மன்னிக்கணும்..மன்னிக்க முடியாததை மறந்துடணும்
3) ஒவ்வொரு ம்னுஷனுக்கும் மனைவி அமையறது மிகப் பெரிய கொடுப்பினைடா.ஒருவன் மனைவியை நேசிக்கறது பெரிசில்லை.அதை அவன் வெளிப்படுத்தணும்.
ஒருவனுக்கு முதல் பாதில துணையாக வரது தாய்..
பின் பாதியில வரவ மனைவி.தாய் மறைந்தும் தாரம் இருப்பதால்தான் அந்த இழப்பை அவன் சமாளிக்கிறான்.ஆனா...தாரத்தை இழந்துட்டா..அவன் அனாதை. அப்படிப்பட்ட உறவை இன்னிக்கு Just Like that decide பண்ணிடறாங்க
4)இன்னிக்கு இளைய தலைமுறை எல்லாம் காத்தாடி மாதிரி.பணம், நாகரிகம்,சௌகரியம், பண்பாடு மீறுதல் ஆகிய சூறாவளிக் காற்றால அந்த காத்தாடி இலக்கு இல்லாம பறந்து கிட்டு இருக்கு.அதனால், ஒரு கட்டத்துல அறுந்து போய் பலனில்லாமல் எங்கேயோ போய் விழுந்து, அழிஞ்சுப் போறது.
காத்தாடி உயர உயரப் பறக்கலாம்.தப்பில்லை.அதுதான் அதோட வேலையும்.ஆனா..அதைக் காப்பத்தறது ..காத்தாடியில் இருந்து கண்ணுக்குத் தெரியாம அதை control பண்ண ஒரு நூலிழை கீழே ஒருத்தன் கையில இருக்கே அதுதான்.
அதுபோல பெத்தவங்க கையில..இளைஞர்கள் என்னும் காத்தாடியின் நூலிழை இருக்கணும்.yes பெத்தவங்க control ல தான் அவங்க வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்கிற வரை இருக்கணும்.
அந்த நூலிழையை பெத்தவங்க யாரும் விட்டுடாதீங்க..விட்டீங்க..வேதனை உங்களுக்கு மட்டுமில்ல..காத்தாடியான உங்க குழந்தைகளுக்கும் தான்
(அடுத்த நாடகம் பற்றி அடுத்த பதிவில்)
1) அம்மா..நம்ம வாழ்க்கை..சாப்பிடறப்போ நாம கீழ சிந்தறோமே அந்த சோத்துப் பருக்கைப் போலத்தான்.கொஞ்சம் யோசனைப் பண்ணிப் பாரு..
களத்து மேட்டுல.. அரவை ஆலையில, கடையிலே..அரிசி களையும்போது...சாதம் வடிக்கும் போது..அப்படின்னு எத்தனை இடங்கள்...எல்லா இடத்தில இருந்தும் தப்பி வந்து...அதனோட பிறவிப் பயனுக்காக..சாதமாக மாறி நம்ம தட்டுல,,நம்ம கைக்கு வந்து..தவறி கீழே விழுந்துடுது.எவ்வளவு பாவம்மா அது.
நம்மோட பிறப்பும் ..அந்த அரிசியைப் போலத்தான்.நாமும் நம்ம வாழ்க்கையில..எவ்வளவு இடங்களில் இருந்து தப்பித் தப்பி..வாழ்க்கையைக் கடந்து வந்து இருக்கோம்.
ஒருபோதும் அற்புதமான இந்த வாழ்க்கையை வீணாக்கக் கூடாது அம்மா
கடைசி நிமிஷத்தில..தவறிப் போய் தன்னோட பிறவிப் பயனை அடையாத அந்த சோத்துப் பருக்கையைப் போல..வாழ்க்கையில தவறிப் போறவங்க எத்தனைப் பேர்..கொஞ்சம் யோசனைப் பண்ணிப் பார்
2) மனம் அமைதியா இருக்கணும்னா மறக்க முடியாததை மன்னிக்கணும்..மன்னிக்க முடியாததை மறந்துடணும்
3) ஒவ்வொரு ம்னுஷனுக்கும் மனைவி அமையறது மிகப் பெரிய கொடுப்பினைடா.ஒருவன் மனைவியை நேசிக்கறது பெரிசில்லை.அதை அவன் வெளிப்படுத்தணும்.
ஒருவனுக்கு முதல் பாதில துணையாக வரது தாய்..
பின் பாதியில வரவ மனைவி.தாய் மறைந்தும் தாரம் இருப்பதால்தான் அந்த இழப்பை அவன் சமாளிக்கிறான்.ஆனா...தாரத்தை இழந்துட்டா..அவன் அனாதை. அப்படிப்பட்ட உறவை இன்னிக்கு Just Like that decide பண்ணிடறாங்க
4)இன்னிக்கு இளைய தலைமுறை எல்லாம் காத்தாடி மாதிரி.பணம், நாகரிகம்,சௌகரியம், பண்பாடு மீறுதல் ஆகிய சூறாவளிக் காற்றால அந்த காத்தாடி இலக்கு இல்லாம பறந்து கிட்டு இருக்கு.அதனால், ஒரு கட்டத்துல அறுந்து போய் பலனில்லாமல் எங்கேயோ போய் விழுந்து, அழிஞ்சுப் போறது.
காத்தாடி உயர உயரப் பறக்கலாம்.தப்பில்லை.அதுதான் அதோட வேலையும்.ஆனா..அதைக் காப்பத்தறது ..காத்தாடியில் இருந்து கண்ணுக்குத் தெரியாம அதை control பண்ண ஒரு நூலிழை கீழே ஒருத்தன் கையில இருக்கே அதுதான்.
அதுபோல பெத்தவங்க கையில..இளைஞர்கள் என்னும் காத்தாடியின் நூலிழை இருக்கணும்.yes பெத்தவங்க control ல தான் அவங்க வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்கிற வரை இருக்கணும்.
அந்த நூலிழையை பெத்தவங்க யாரும் விட்டுடாதீங்க..விட்டீங்க..வேதனை உங்களுக்கு மட்டுமில்ல..காத்தாடியான உங்க குழந்தைகளுக்கும் தான்
(அடுத்த நாடகம் பற்றி அடுத்த பதிவில்)
No comments:
Post a Comment